KEŞKE

 Yalnızlık yuvalanmış yüreklerimize

Ardımızda ilmek ilmek

Düğüm olmuş pişmanlıklar

Raftaki tozlu kitaplar gibi

Safran sarı duygular

Keşke,

Hayat; hayaller kadar güzel

Beklentiler kadar kolay olsaydı

Yoksulluk acısı da

Biber acısı gibi tat verseydi insana

Keşke,

Ateş; güneş kadar sempatik davransaydı tenlerimize

Kıvılcım hacmi kadar korkutsaydı

Ucu bucağı görünmez ormanları

Mezarlıklar mermer müzesi gibi

Ölümden uzak ziyarete açılsaydı

Sevdiklerimiz daima yanımızda kalsaydı

Keşke,

İnsanları menfaatsizce sevebilseydik

Cesurca bakabilseydik dostlarımızın gözlerine

Hoşlandığımız melodiler kulağımızda

Her güzellik gözümüzde baki kalsaydı

Keşke,

Saçlarımızdaki akların sayısı kadar

Yarınlarımız da aydınlık görünseydi

Nemlenmiş gözlerimizle

Maziden bir bûse yakalayabilseydik

Keşke,

Verebilseydik ömrümüzden

Birkaç kısa gün bile olsa sevdiklerimize

Göz nuru analarımıza

Dağ gibi yaslanılan babalarımıza

Unutulmaz sevdalara

Tek nefes

Bir tek nefesçik daha sebep olabilseydik

Gönül eşi canlarımıza